علائم عفونت مفصل
علائم عفونت مفصل یا آرتریت چرکزا چیست؟
عوارض آرتریت عفونی چیست؟
در این شکل از آرتریت، یک مفصل به واسطه ی گروهی از باکتری های چرکزا عفونت می کند. به طور تیپیک، علونت حاد مفصل به سرعت علامت دار می شود، ولی گاهی ممکن است عفونت سیر تحت حاد و یا مزمن داشته باشد.
هنگامی که درون مفصل، چرک تشکیل می شود، این وضعیت را آرتریت چرکزا می نامند.
علت عفونت مفصل
همانطور که در مطالب فوق بیان شد؛ میکروارگانیسم های عفونت زا باعث این نوع آرتریت می شوند. باکتری های استافیلوکوک، استرپتوکوک یا پنوموکوک معمولا مسئول ایجاد این عفونت هستند. (گاهی گنوکوک یا سایر ارگانیسم ها نیز می توانند علت این عارضه باشند.)
ارگانیسم ها ممکن است از سه راه به مفصل راه پیدا کنند:
- از طریق جریان خون (عفونت خونزاد)
- از راه زخم های نافذ
- گسترش عفونت از یک کانون استئومیلیت مجاور، به ویژه هنگامی که متافیز عفونی به صورت کامل یا ناکامل در حفره ی مفصلی باشد. (به طور مثال: متافیز فوقانی استخوان بازو، تمام متافیزهای آرنج، متافیزهای فوقانی و تحتانی استخوان ران.)
یعنی تقریبا تمام متافیزها به استثنای آنهایی که در مفصل زانو و مچ پا قرار دارند.
عفونت باعث ایجاد واکنش التهابی حاد یا تحت حاد در بافت مفصل می شود. تجمع مایع اگزودا درون مفصل وجود دارد. بسته به شدت عفونت، این مایع کدر یا به طور واضح چرکی است.
نتیجه ی این عفونت از بهبود کامل با وضعیت عملکرد طبیعی، تا تخریب کامل مفصل به همراه فیبروز و آنکلیوز استخوانی متغیر می باشد.
تشخیص عفونت مفصلی
شروع علائم عفونت مفصل به صورت حاد یا تحت حاد با درد و تورم مفصل می باشد، علائم عمومی عفونت و تب نیز وجود دارد. در معاینه، مفصل به علت تجمع مایع و ضخیم شدن غشای سینوویال متورم می باشد. در صورت عفونت سطحی مفصل، پوست روی مفصل مربوطه گرم تر از حالت طبیعی بوده و قرمز می شود. تمامی حرکات مفصل محدود شده است و در موارد شدید، به علت اسپاسم عضلات محافظ مفصل، تقریبا هیچ حرکتی امکان پذیر نمی باشد.
در موارد عفونت مفصلی خونزاد، یک جوش چرکی پوستی یا سایر کانون های اولیه عفونت در مناطق دیگر بدن وجود دارند.
در سایر موارد، ممکن است سابقه آسیب نافذ مفصل یا عفونت استخوان مجاور مفصل وجود داشته باشد.
-
تصویر برداری
در عکس های رادیوگرافی در مراحل اولیه بیماری، هیچ تغییری مشاهده نمی شود. اگرچه در سونوگرافی ممکن است وجود مایع در مفصل مبتلا به عفونت، کشف گردد. در این حالت با آسپیراسیون این مایع می توان به تشخیص بیماری کمک نمود.
اگر عفونت ادامه یابد، در مراحل بعدی، کاهش منتشر تراکم استخوان در نزدیکی مفصل، از میان رفتن فضای غضروفی و احتمالا تخریب استخوان مشاهده می شوند.
در اسکن رادیوایزوتوپ استخوان، افزایش بازجذب ایزوتوپ در ناحیه مفصل وجود دارد.
درمان عفونت مفصلی چیست؟
جهت حفظ عملکرد طبیعی مفصل، آغاز بسیار سریع درمان ضروری می باشد. درمان این عارضه معمولا به دو گروه زیر تقسیم می شود:
-
درمان های عمومی
اگر یکی از مفاصل بزرگ اندام تحتانی دچار عفونت شده است، استراحت در بستر ممکن است ضرورت یابد. داروهای آنتی بیوتیک مناسب تا زمان فروکش کردن علائم حاد عفونت از طریق داخل وریدی باید تجویز گردد.
در صورت امکان، ارگانیسم عامل عفونت از طریق کشت خون و مایع مفصلی آسپیره شده باید شناسایی شود و حساسیت نسبت به آنتی بیوتیک ها نیز تعیین گردد تا موثرترین دارو تجویز شود.
تا زمانی که این اطلاعات فراهم شود، باید درمان را با تجویز آنتی بیوتیک های وسیع الطیف آغاز نمود. (مانند: سفالوسپورین های نسل سوم که فعالیت خوبی ضد استافیلوکوک دارند.)
-
درمان های موضعی
استراحت مفصل معمولا با گرفتن آتل گچی تامین می شود. در عفونت های مفصل زانو و هیپ، استفاده از کشش مداوم در کاهش درد و اسپاسم عضلانی مفید است.
مایع اگزوداتیو که غالبا چرکی است، با آسپیراسیون یا در صورت لزوم با برش مفصل تخلیه می شود. تاز مانی که اگزودا تولید می شود، آسپیراسیون مفصل روزانه تکرار می شود.
کلام آخر
در برخی مواقع آرتریت عفونی به قدری به مفصل مربوطه آسیب رسانده است که ممکن است راه حل درمانی مناسب برای برطرف کردن این عارضه جراحی تعویض مفصل باشد.
در مواقعی نیز مفصل تعویض شده دچار عفونت می شود. به طور مثال فردی را در نظر بگیرید که تعویض مفصل زانو انجام داده است و مبتلا به آرتریت چرکزا شده است. اگر عفونت موجود کنترل نشود و اقدامات درمانی برای از بین بردن آن صورت نپذیرد، تعویض مجدد مفصل زانو گزینه ی لازم برای درمان عوارض موجود باشد.
سایر مقالات ارائه شده:
